اول صبحی با تلفن نرگس از خواب بیدار شدم. دنبال مشاور خانواده برای برادرش می گشت. من که ندیدم ولی می گفت زن داداشش بد دهن است، ولخرج است و مغرور. و زمین تا آسمان با برادرش فرق می کند. توفعاتش نجومی ست. هرچه می شود پست و منصب پدرش را به رخ می کشد. می گفت زن زندگی نیست، سرسازگاری ندارد…  

او توضیح می داد و من به عقب برمی گشتم… به پنج سال پیش که دنبال دختر دم بخت برای برادرش بودند. به همه می سپردند که حتما خوشگل باشد! از همان موقع دلشوره عروس این خانواده را داشتم. خانواده ای که در تحقیق، سوالی درباره ویژگی های رفتاری و اخلاقی شخص نمی پرسد و فقط دنبال زیبایی و موقعیت اجتماعی ست، کفویت و سنخیت طرفین را نمی سنجند، خانواده ای که درگیر اخلاقیات نیست، معلوم است که هم انتخابشان غلط می شود و هم برخوردشان با عروس.

 اصلا موضوع دعواهای خانوادگی چیست؟ اینکه چرا دماغ خواهرشوهرم بزرگ است ؟ دیگر نبینم دماغت بزرگ باشد ها!! و یا اگر عرضه داشتی و قدت سه سانتی متر بلندتر بود ما انقدر بدبخت نبودیم!!  به دادگاه می روند و می گویند آقای قاضی همسر من اصلا وزنش پایین نمی آید آیا صلاح است ادامه ی زندگی؟!!  در مشاجره ها هم یحتمل می گویند همه اش تقصیر رنگ پوست زن توست !!  یا اختلاف سر این است که چرا این را گفتی و این کار را کردی؟

  درست است که کفویت ظاهری و به دل نشستن طرف مقابل هم شرط است . اما اصل نیست. آنچه که ما را خوشبخت و بدبخت می کند میزان استفاده از عقل است، نه سانت و رنگ و کیلو! وگرنه که دادگاه ها باید خالی از خوشگل ها باشد!