بسم‌الله
«رئیس صدا و سیما هم که کلید جام‌جم رو داده دست عادل فردوسی‌پور، گفته حاجی یخچالو پر کردم، به سوپری سرِ کوچه‌ام سپردم، هر چی نیازداشتین واستون بیاره، به حسابِ خودم. فقط قربونت، شب به شب آشغالا رو بذار بیرون، تلویزیون بو نگیره… دیگه این یه ماه خودت این بیستا شبکه رو بگردون…» ^۱

و این شده‌است حکایتِ روزهای و شب‌هایی که از روزِ بعد ماه مبارک، شروع شده‌است و تا یک ماه دیگر ادامه دارد.

فوتبال همیشه در کشورمان، به لطف رسانه‌ها، صدر اخبار ورزشی است. بعد از مسابقات جهانی، قاره‌ای، لیگ برتر، دسته یک، دسته دو و بعد لیگ‌های کشورهای اروپایی، از انگلیس، آلمان، اسپانیا گرفته تا ایتالیا و امثالهم.
و اضافه شود فوتبال بانوان که این روزها با قهرمانی تیم‌فوتسال بانوان، وارد گود شده‌است و بازی‌های لیگ‌برتر و دسته یک بانوان هم کم‌کم در جمع مهمترین‌ اخبار ورزشی کشور، جایی برای خود باز می کند.
چندسال است که در انتهای اخبار اگر فرصتی باشد، گریزی هم به والیبال می زنند و اگر مسابقات جهانی کشتی در حال برگزاری باشد، بعد از فوتبال، خودی نشان می‌دهد و کل اخبار ورزشی تقریباً محدود به همین رشته هاست.
حالا بماند همه هزینه‌هایی که در فوتبال می‌گیرندو می‌دهند. از حقوق بازیکنان، مربی، کادر فنی، باشگاه‌ها، داور، زمین، مدیربرنامه، اسپانسر، لیدر وَوَوَوَ. همیشه هم همه از کمبود بودجه، عقب‌افتادن اقساط، نگرفتن حقوق و… می‌نالند.
و این روزها حرف تمام مردم کوچه، بازار، ادارات، کارمندان و…  فوتبال است.

واقعا کجای قضیه ایستاده‌ایم؟ این برآیند ورزش در جمهوری اسلامی بود؟ قرار بود ورزش اینگونه تعریف شود؟ قرار بود همه ورزش فقط در فوتبالی تعریف شود که نهایتاً در هر مجموعه مسابقات، یک کاپ یا یک مدالِ تیمی و دو سه عنوانِ فردی دارد؟
بقیه ورزش‌ها کجای پازل و برنامه‌های ورزشی کشور است؟

همیشه نزدیک المپیک و مسابقات آسیایی، بر لزوم سرمایه‌گذاری در رشته‌های مدال‌آور تاکید می‌شود، اما بعد از مسابقات، باز هم همان آش است و همان کاسه، باز هم دومیدانی، شنا، تیراندازی، ژیمناستیک که جزو ورزش‌های مدال‌آور است و ورزش‌هایی که در هر کدام، هر ورزشکار می‌تواند در رشته‌های مختلف بیش از یک مدال بگیرد؛ فراموش می‌گردد و دوباره بحث داغ مستطیلِ سبز، صدر اخبار قرار می‌گیرد. اصلاً چرا باید خبر تک تک لیگ‌های اروپایی، در کشور ما و اخبار رسمی منعکس شود؟ دیگر کم مانده اخبار لیگ‌های کشورهای آسیایی، عربی و آفریقایی هم جهت اطلاع به گوش همگان برسد.
به همین جهت، همه دغدغه‌ها به فوتبال گره می‌خورد، مشکل جامعه زنان، عدم حضور در استادیوم و دیدن بازی مردان می‌شود. نماینده زن مجلس، با اصرار به جام‌جهانی می‌رود تا ناظر فوتبال مردان باشد.
رسانه ها، تک‌جنسیتی بودن دیوارنگار میدان ولیعصر را خبر اول خودشان قرار می‌دهند. و…
کشورهای خارجی، همان‌قدر که روی فوتبال برنامه‌ریزی می‌کنند، برای والیبال، بسکتبال، هندبال، فوتسال، تیراندازی، شنا، تنیس و… هزینه می‌کنند، سرمایه‌گذاری انجام می دهند. آنجا همه هیجانات خرج مسابقات و لیگ‌های فوتبال نمی‌شود و در تمام رشته‌ها پخش می‌گردد. همان قدر که یک فوتبالیست معروف است، والیبالیست هم هست، تنیسور را هم همه می شناسند، شناگر افسانه‌ای آمریکایی هم محبوب است. و حتی شاید بیشتر از فوتبالیست‌ها، او را بشناسند. چه اینکه 28 مدال المپیک برای بسیاری از ورزشکارها جزو آرزوهای محال و دست‌نایافتنی است.

وزیرمحترم ورزش
نمایندگان محترم
مدیران رسانه‌ای کشور
لطف کنید این کشور را از این درد و مریضی رهایی ببخشید. این تب، هر روز تشدید می‌شود و ممکن است ارگان‌های حیاتی کشور را فلج کند.

______________________________________

پ.ن۱: بخشی از دکترسلام ۱۶۶. خبرگزاری دانشجو SNN