برای کسی که می فهمد، دغدغه دارد و با نگاه انسانی به جامعه می نگرد، هر گوشه و زاویه کوچکی از جامعه دردی نهفته است که آرامش شبها و تمرکز روزها را از او می گیرد.

فکر می کنم تا همین الان هم بنا را بر خوش بینی زیادی گذاشته ایم.یا شاید هم تغافلی که سرپناهی باشد برای آنکه دردها و آلام جامعه را کمتر احساس کنیم و کمتر آسیب ببینیم.

یکی از این گوشه ها و زاویه ها که گاهی عمیقا، دغدغه مندان را به فکر فرو می برد جعبه جادویی و مسایل آن است.

بارها پیش آمده به تصویرهایی که از تلویزیون _ این رسانه ملی!- پخش شده نگاه کرده ایم و عمیقا به فکر رفته ایم تا بتوانیم پاسخ صدها چرایی را پیدا کنیم که به ذهنمان هجوم آورده اند اما در نهایت میان پاسخهای متضاد ،صورت مساله را پاک کرده و به تغافل روی آورده ایم!!

چرا در پیامهای بازرگانی باید تیپ و قیافه ایرانیها و بخصوص بچه ها شبیه غربیها و اروپاییها نمایش داده شود؟آیا ما آنقدر تحقیر شده ایم و آنقدر در فرهنگ بی ریشه غرب هضم شده ایم که حتی لیاقت داشتن قیافه اصیل خودمان را هم نداریم؟؟

چرا سبک زندگی ما در تلویزیون، و بخصوص در پیامهای بازرگانی، سبک زندگی غربی لوکس و سرد و بی روح است؟؟

چرا مصرف گرایی و دنیاگرایی به وسیله تلویزیون آنقدر ترویج می شود تا آنکه در حال تبدیل شدن به سبک و مدل زندگی ما است؟؟

و هزاران چرای دیگر بی پاسخ…

اما بعضی چراها حتی خطورشان هم در ذهن غیر قابل باور است!

چرا مثلا برنامه ای که هدفش ایجاد معنویت بیشتر و قربت الی الله در ماه مبارک رمضان است باید از یک مدل و مانکن لباس عروس دعوت کند؟؟
آنهم فردی که عکسهای نیمه عریانش در فضای مجازی ولو است؟؟

گاهی هم صبر و تحملی نمی ماند تا در ذهنمان برای یافتن پاسخ کنکاش کنیم.

اینکه سرمایه داری غربی به دنبال تغییر الگوهای ارزشی ماست، شکی درش نیست.اما اینکه ما چشم بسته و مثل کبکی که سر به زیر برف برده با خائنین به فرهنگ و ارزشهایمان همراهی می کنیم، چرایی بزرگ در خود نهفته دارد!

شنیده ها حکایت می کنند که قرار است همان مادرانی که هر روز فرزندان معصوم و بیگناه خود را با لباسها و مدلها و برندهای تبلیغاتی می آرایند و در اینستاگرام نمایش می دهند تا به پول و پله راحت و بی دردسری برسند قرار است به صدا و سیما دعوت شوند و به عنوان مادران نمونه از آنها تقدیر شود !!

مانده ام چه زمانی برای ما “مادر” با چنین مفاهیمی همراه بوده است؟!!

آیا در فرهنگ و الگوهای ارزشی ما “مادر” معنا و مفهومی مقدس ندارد؟؟
آیا “مادر” در تبادرات فکری ما همواره همراه با ایثار و گذشت و رنج و مشقت نبوده؟؟
آیا حتی لفظ مادر برای ما ارزشمند و عزیز نبوده؟؟
چه زمانی در اندیشه ما “مادر” به کسی تعبیر شده که فرزندش را ابزاری برای کسب درآمد بداند؟؟
آیا وقاحت سرمایه داران و بهای پرشدن جیب آنها به جایی رسیده که می خواهند تعریف و مفهوم “مادر” را برای ما عوض کنند تا گام بزرگتری برای نابودی نهاد مقدس خانواده در ایران بردارند؟؟
آیا زنی که هر روز فرزندش را با رنگ و لعاب های فریبنده و لباسهای فاخری - که کمتر کسانی توان تهیه آنها را دارند – می آراید و به وسیله نمایش او در فضای مجازی کسب درآمد می کند لیاقت داشتن مقام مادری را دارد چه رسد به اینکه او را مادر موفقی بدانیم؟؟
و آیا اصلا چنین فردی در فرهنگ اصیل و ناب ما “مادر” نامیده می شود؟؟

صدا و سیما با چه انگیزه ای قصد بزرگداشت چنین زنانی را دارد؟؟

در این بحران فرهنگی و هجمه های وسیع علیه ارزشهای ما،همراهی صدا و سیما به این تفکرات امانیسمی و مادیگرایی محض، چه معنایی دارد؟؟

آیا اگر فریاد بزنیم و در فضای حقیقی و مجازی به گوش همه برسانیم که متصدیان پخش این برنامه با چپاولگران فرهنگ و ارزشهای ما دستشان توی یک کاسه است، حق نخواهیم داشت؟؟