چه زود دیر می شود
چه زود دیر شد برای استفاده کردن از ماه های رحمتت، ماه هایی که برای تزکیه ما انسان ها قرار دادی و خود نیازی به آن نداشته و نخواهی داشت.
ماه های پر خیر و برکتی که بندگانی بودند که خوب قدر آن را دانستند و جسم مادی خود را از همه تعلقات شستند و تا توانستند توشه هایی برای راه پر پیچ و خمی که در پیش رو داریم ذخیره کردند.
افسوس که چه زود دیر شد
ماه رجب که گذشت، ماه شعبان نیز به نیمه رسید اما من همچنان بواسطه پیله ای از گناه که به دور خود پیچده بودم در غفلت به سر می بردم.

خداوندا تو رئوف تر از همه از بندگان به من هستی که در این نیمه ماه که فضیلت آن را همسان شب قدر ذکر کرده ای به سوی خود فراخوانده ای .

لطفی دیگر در حقم نمودی و مرا در جمع احیاءگیرندگان این شب پرفضیلت قرار دادی و از آن ها جدایم نساختی.
تا هم نوا با جماعت دست به دعا بر دارم و مناجات شعبانیه را اینگونه بخوانم؛
اگر خواریم را می خواستی صدایم نمی زدی و اگر رسوایی ام را خواسته بودی عافیتم نمی بخشیدی.

خدایا من بنده گناهکار تو هستم مرا جزء آن دسته از کسانی که رویت را از آنان برگرداندی قرار مده.

 اَسْتَغْفِرُ اللّهَ رَبِّی وَ اَتُوبُ اِلَیهِ