وقتی نمازت را ترک می‌کنی، موهایت را می‌آرایی، چهره‌ات را بزک می‌کنی، با مردان می‌خندی، در مجلسشان می‌رقصی و همسرت برایت کف می‌زند، وقتی با دوستت می‌نشینی از عالم و آدم بد می‌گویی و این می‌شود تفریح تو، وقتی به مادرت بی‌احترامی می‌کنی، به شوهرت بدو بی‌راه می‌گویی، کودکت را می‌زنی چون وقتت را می‌گیرد و نمی‌گذارد در تلگرام چت کنی، وقتی حق استادت را نگه نمی‌داری و پشت سرش غیبت می‌کنی، شیطان با تو کاری ندارد، خودت منویّات اورا اجرا می‌کنی، نیازی نیست او برای تو زمان بگذارد، خودت مجسمه‌ی وسوسه‌ایی، چه نیازی به اوست!

اما وقتی تصمیم می‌گیری نمازت را به موقع بخوانی، با خلوص بخوانی، خدایت را دریابی، وقتی تصمیم می‌گیری به مادرت محبت کنی، به پدرت احترام بگذاری، وقتی می‌خواهی کودکت را انسان بزرگی تربیت کنی که سرباز ولایت باشد، وقتی در برابر حرف‌های مردم می‌ایستی، غیبت نمی‌کنی، در مجالس رقص و آوازشان شرکت نمی‌کنی، نماز جمعه و جماعت می‌روی، به دیگران کمک می‌کنی، این‌جاست که شیطان به سراغ تو می‌آید.

مواظب راه‌های نفوذش باش، او به تو نمی‌گوید مشروب بخور، برقص، با نامحرم بخند، می‌داند که تو این کارها را نمی‌کنی. او برای تو راه دیگری دارد. شغلت را برایت بزرگ می‌کند، وجهه‌ی اجتماعیت را، حسادت در تو ایجاد می‌کند، غرورت را نشانه می‌گیرد و مغرورت می‌سازد، با نماز و روزه و حجابت در تو عجب و خودبینی ایجاد می‌کند، و به خیرخواهیت بها می‌دهد. مواظب بزنگاه‌های شیطان باش، با تو طور دیگری برخورد می‌کند. مواظب باش.