چند سال پیش با یک قلک دوست شدم. از موسسه ی محک آمد خانه مان و همینجا پیش ما ماند. حالا یکی از اعضای خانواده مان شده است. هر روز سهم خودش را از سبد خانواده می‌گیرد.
اما روزی که آمد باهاش یک قول و قرار هم گذاشتیم و هنوز سر حرف مان هستیم.
قرار شد هر وقت یکی مان کمک لازم داشت به داد هم برسیم. حالا هر وقت بچه ها مریض می‌شوند می‌فهمم به کمکم احتیاج دارد. من هم هر وقت گرفتار می‌شوم فوری وساطت می کند و کارم راه می‌افتد. گاهی وقت ها انقدر دلهایمان به هم نزدیک می‌شود که زود به زود شکمش پر میشود و می‌رود یکی دیگر جای خودش می فرستد.
خیلی این قلکم را دوست دارم. فکر کنم او هم نظرش همین باشد.

وَمَا تُنفِقوا مِن خَیر فَلِاَنفُسِکُم آیه ی ۲۷۲ سوره مبارکه بقره. هیچ انفاق خیری انجام نمیدهید مگر اینکه ثمرش برای خودتان است.