مباهله
خیمه‌ها برپا شده است و هرکس در چادر خود رنج سفر از مدینه تا این سرزمین را از تن میزداید و به آینده میاندیشد، آیندهای نهچندان دور.
امشب دوم محرم، سالروز ورود کاروان حضرت حسین علیه‌السلام به سرزمین نینواست، سرزمین سختی و بلا.
چقدر ورود حسین علیه‌السلام در این سرزمین به مباهله‌ی جدّش حضرت ختمی مرتبت شباهت دارد، زیرا او نیز با زنان و کودکان و مردانی اندک در روز عاشورا با سران کفر و نفاق محاجّه نمود.
مردان اندک کربلا تاریخ را به‌خاطر مردانگی‌شان خجالت‌زده کردند. قصهی حبیب بن مظاهر، زهیر بن قین، فرزندان امّ‌البنین و… از تاریخ صفحات اضافه برای ثبت بزرگ مردیشان طلب کردند. آنانکه اصالت ولایت را فهم نمودند و برایش جنگیدند و خونشان را هدیه دادند.
تاریخنویسان در سال 61 هجری کاغذها و قلم‌های پردارشان را برداشتند و حوادث سخت روزهای سخت را نگاشتند.
آن‌ها نوشتند که مردان شرور تاریخ در چنین روزهایی در حال صیقل دادن لبه‌های شمشیرهایشان بودند که با آن بزرگان عصر و آل‌الله را از صفحهی روزگار محو کنند؛ چه خیال باطلی! هزار و سیصد و شصت و هفت سال است که بیرق عزا برافراشته شده و در غم ازدست رفتن ولایت، ناله‌ها زمین را پر کرده است.
لعن کردنها که تمامی ندارد، همیشه عاشق ولایتی هست که لعن کند صاحبان شرّ را:
اللهم العن کسانی را که نعلهای تازه به اسبان تندرویشان زدند که سینه‌ی فرزندان خانهی وحی را با آن بکوبند.
اللهم العن حرملهها را که تیرهایشان را تیز کردند که گلوی نوزادان را بشکافند.
اللهم العن سیاهی‌لشکران را که دل دختران خیمه‌ها را ترساندند.
اللهم العن سوارانی که خیمه‌ها را غارت کردند و سوزاندند که متاعی اندک از دو روزه‌ی دنیا برچینند.
اللهم العن پیادههایی را که گوش و گوشواره با هم دزدیدند.
البته هنوز هم شقاوت و بدی در کار است و انسانهای پلید در کلاس درس شیطان می‌نشینند و او آن‌ها را تعیین سطح میکند و به هریک چیزی می‌آموزد
رانده شدهی درگاه رحمت الهی، آنروزها به شاگردان کلاسش آموخت که خیمه‌های دوم محرم در دهمین روز باید خاکستر شوند و دل دختران بترسد که شد آن‌چه نباید می‌شد.
آنروز، شیطان، این استاد قهار به برخی وعدهی ملک ری داد و به او آموخت که خورشید را چگونه بر نیزه بلند کند، امروز نیز به برخی دیگر می‌آموزد که در شهادت حسین علیه‌السلام خوشحال باشند و بخیل نباشند که کشندگان حسین علیه‌السلام به بهشت بروند. اینان گویی فقط ارحم‌الراحمین را شناختهاند و شدید العقاب را نیافتهاند، زیرا درب مهبط الوحی را نکوفته‌اند.
اللهم العن شیطان و شاگردانش را که انسانیت را به یغما بردند، اللهم العن…
پینوشت: برخی صوفیه معتقدند که همه‌ی انسانها چه بدی کنند و چه خوبی به بهشت می‌روند، حتی شمر و سنان و یزید و.. . آنان می‌گویند شمر کار بزرگی انجام داده که امام علیه‌السلام را به درجه‌ی شهادت رسانده است. می‌گوییم بله، او امام را شهید نمود، اما شقاوت و بدی زیبنده‌ی انسانیت نیست و در فطرت انسان نهاده نشده است. در هیچ جای شرع نیامده که کشندگان آل‌الله به بهشت می‌روند. خداوند همان اندازه که ارحم‌الراحمین است، شدید العقاب نیز هست.
