خداوند ابتدا به پیامبر خاتم (ص) خیر کثیر می‎بخشد و سپس به او دو مسئولیت مهم می‎دهد: نماز و قربانی.

آیات قرآن عادت دارند که در کنار اقیمواالصلوة، اتوا الزکوة ببینند. حال چه شده است که خداوند به پیامبرش خیر کثیر می‎دهد و از او می‎خواهد به شکرانه‎ی این خیر کثیر، نماز بخواند و سپس زکات ندهد، قربانی بدهد، قربانی‎اش هم بزرگ باشد، شتر باشد.

خداوند از پیامبرش نمی‎خواهد مالش را پاکیزه کند، از او می‎خواهد به خاطر این خیر کثیر شاکر باشد.

زهرای مرضیه سلام‎الله‎علیها کیست که خدا چنین فرمان بزرگی به پیامبرش می‎دهد، فرمان شکرگزاری. در سنت پیامبر آمده است که هنگام تولد نوزاد، صدقه بدهند. اما در مولودی چنین مبارک، فرمان شکرگزاری می‎آید نه صدقه.

شاید دلیل وجوب شکرگزاری این است که او مادر طلایه‎داران راه توحیداست، مهم‎ترین خیر بشر. شاید هم چون او مادر آخرین ذخیره‎ی خداست، همان‎که زمین را با به دار آویختن ابلیس، از لوث وجود شرک پاک می‎کند.