روزهای گرم سال است، درجه‌ی دمای هوا به 40+ می‌رسد، عرق‌ریزان و خرماپزان.

به این فکر می‌کنم که در سخت‌ترین روزهای حیات بشر، روزی که در برابر خدا ایستاده و او به پرونده‌اش رسیدگی می‌کند، اگر مشمول عدل الهی شوم و به جهنم بروم چگونه در آتش غضب الهی بسوزم و چگونه گرمایش را تحمل کنم!

این‌جا وقتی هوا گرم است، به خانه که می‌آیم یک لیوان آب خنک می‌خورم و گاهی نیز یادم می‌رود به امام دشت کربلا سلام کنم، زیر کولر می‌نشینم و گرما را از تنم خارج می‌کنم. در جهنم چه کنم؟ آن‌جا که کولر ندارد، آبش زقوم و بسیار داغ است. کاش یادم باشد امام دشت کربلا را یاد کنم.

خودم را موعظه می‌کنم و می‌گویم پس به یاد جهنم شکرگزار نعمت کولر و آب خنک باش و از گناهان دوری کن! جهنم کولر ندارد.