بیش تر از آنکه با جغرافیایش آشنا باشم، نامش را از صفحات تاریخ بخاطر سپرده ام. این روزها که به یُمن ولادت رسول مهربانی، بوی عید عطرافشانی می کند، به یاد آن عطری افتادم که از سوی یمن در لابلای برگ های تاریخ به یادگار مانده است.

آن روزی که اویس قَرَنی به عشق دیدن پیامبر ص از یمن به مدینه آمد اما ایشان را ندید و به دیارش بازگشت، حضرت در وصف او فرمود: از سوی قرن بادهای بهشت می وزد.

خوش به سعادت اهل یمن که تعدادی از آن ها به فرموده ی پیامبر (ص ) به برکت وجود اویس مورد شفاعت قرار خواهند گرفت. اما جای بسی تاسف است که این روزها بوی خون از جانب یمن می وزد.

حدود چهارسال از ظلم متجاوزان سعودی و اماراتی به یمن می گذرد. جنگی که به دستور غرب و با در اختیار گذاشتن سلاح شروع شد و از نظر رسانه ای هم کاملا حمایت می شود که حاصلی جز کشتار مردم بی دفاع و به خاک و خون کشیده شدن کودکان مظلوم نداشته است.

از آنجایی که در به وجود آمدن این فاجعه ی انسانی در یمن، پای عربستان در میان است، به یاد خانه ی کعبه و رُکن یمانی می افتم. این رکن جنوبی خانه ی کعبه از آنجا که قبله ی اهل یمن بوده به این نام شهرت یافته است، ولی آیا همین علت نامگذاری افتخار آفرین نیست؟ یااینکه در روایات آمده است که رکن یمانی باب بهشت است و دعا در آنجا به اجابت می رسد.

ای کاش کسی از اهل یمن به مکه برود و در کنار رکن یمانی خدا را به آبروی اویس قرنی قسم دهد تا با ظهور حضرت ولی عصر(عج) شاهد نابودی آل سعود باشیم.