​شمعدانی هایم گل داده اند. مثل بهار پارسال و پیارسال .‌درست همان رنگی با همان عطر و بوی همیشگی.   

کنارشان می نشینم و سرمستانه به کمال رسیدنشان را جشن می گیرم.‌ انگار اولین بار است گل می کنند. خوب می دانم‌ این اتفاق به ظاهرتکراری رنج خزان را کشیده و سوز سرمای زمستان را به جان خریده تا دوباره بیفتد؛ رخ دهد.  

مثل صاحب این خانه که هر سال برایمان جشن می گیرد. حتی برای کمالات کوچک و دم دستیمان ذوق می کند. فقط او می داند چه فصل هایی را در غربت گناه و بی خبری گذارنده ایم تا دلمان به بهار بنشیند.

#ترنم_عبادی

خبر آمد که بهار دل ما آمده است

مژده ی  کم شدن فاصله ها آمده است

باز از عرش خداوند ندا آمده است

بندگان ماه خدا، ماه خدا آمده است

 من که پابند هوس ها و گناهم چه کنم؟

نفسِ سوخته ای در تهِ چاهم چه کنم؟

خبر آمد که کریم آمد و در واشده است

سفره پرداز قدیم آمد و در وا شده است

اسم رحمان و رحیم آمد و در وا شده است

درد عصیان مرا خویش مداوا شده است

شاعر: امیر عظیمی