نرده ها را محکم می گیرم، 

گرم است و خیس از اشک چشم ها،

گفته اند آهسته گریه کنید،ولی طاقتم طاق است، کنار قبرستان بقیع برای غربت و درد شیعه نگریم، کجا زجه بزنم!

وهابی از راه می رسد و با ریسمانی که در دست دارد، هجوم می آورد و نعره می زند! تلخ است، تلخ مثل زهر!

در بن بست ۲۰۴، با  لباس احرام، مثل برگ خزان  روی زمین افتاده اند، تشنه و بی رمق، وهابی ها نظاره می کنند! 

۱۷۰۰ دانشجوی نیروی هوایی عراق، دسته جمعی پرپر می شوند، وهابی ها مست فاجعه اسپایکراند!

شیخ زکزاکی، در زندان وهابی ذره ذره جان می دهد!

وهابی ها فرزند شیخ نمر را به اعدام محکوم کرده اند!

بچه های نحیف یمنی، در آغوش پدران جان می سپارند، وهابی ها محاصره را تنگ تر کرده اند!

 برای زنانی که وهابی ها به بردگی برده اند ، مردان میرزااولنگ ، روضه اسارت می خوانند!

خنجر وهابی روی حلقوم محسن حججی است، اما او رجز می خواند!

غدیر مظلوم در پیش است!
به قلم #راضیه_طرید