طلبه‎ی نوازنده

از همان زمانی‎که در مولودی‎های ائمه دف آوردند و زدند و خواندند، باید می‎دانستیم شاید توطئه‎ای در راه است. سؤالی دارم: آیا به اسم مقتضیات زمان می‎شود احکام اولیه را ثانویه کرد؟

آقای طلبه‎ی نوازنده! چه اصراری وجود دارد که طلبه‎ها در همه‎جا ورود کنند؟ امروز عکستان را در حال پیانوزدن منتشر می‎کنید و می‎گوییید شاید بتوان در این مورد ورود کرد، لابد فردا کنسرت می‎گذارید، شما آهنگش را می‎نوازید و دوست دیگری هم شعرش را می‎خواند و برای مستعمان گل پرتاب می‎کند. لباستان هم حتما قبا و عبا و کلاهتان عمامه است. فکر نمی‎کنید این لباس و محاسن و آن کلاس‌هایی که در آن نشسته‎اید و حکم موسیقی را آموخته‎اید در صحرای محشر به زبان می‎آیند و از شما شکایت می‎کنند؟ آن‎روز حتما حسرت می‎خورید و به خدا می‎گویید به شما فرصت دهد که به جهان برگردید و جبران کنید. می‎دانید که برنمی‌گردید، تا فرصت باقی است خودتان را تطهیر کنید.

این موعظه را عمدا نوشتم که فراموش نکنیم اول موعظه‎شونده باید خودمان باشیم تا همیشه یادمان باشد که دین از زبان ما به مردم می‎رسد، کاری نکنیم مردم ثواب‎های اندکمان را در روز محشر از ما بگیرند و اهل نجات شوند و ما اندر خم یک کوچه بمانیم.