در شب‌های قدر با “اللهم انی اسئلک باسمک” نام‌های خدا را بر زبان جاری می‌کنیم، اما در انتها چیزی نمی‌خواهیم. خداوند در این فرازهای پرثمر، دستمان را باز گذاشته که خودمان با درک معانی صفات و اسماء خدای تبارک و تعالی از او درخواست کنیم، هم دنیا بخواهیم و هم آخرت.

اللهم این اسئلک باسمک

یا حنان یا منان

یا دیان یا برهان

یا رضوان یا غفران

یا سبحان یا مستعان

یا ذالمنّ و البیان

خدایی که از سرِ مهر و محبت، نعمت‌ها می‌دهد

خدایی که پاداش‌ها می‌دهد به آن‌ها که دلیل و  راهنمایی‌اش را می‌پذیرند

خدایی که از بنده‌اش راضی و خشنود است، همان‌که در مسیر راهنمایی او قرار می‌گیرد، خطاهایش را می‌آمرزد

خدایی که منزه است از هر آن‌چه که مخالف خیر است، پس خیر مطلقش به یاری‌اش تعلق گرفته است

خدایی که صاحب نعمت‌هاست و عطا می‌کند به همه‌ی مخلوقاتش

خدایی که راهنماست و خلقش را با بیانی آشکار به سعادت هدایت می‌کند

این آخرین حدّ مهربانی اوست که یاد می‌دهد چگونه اورا صدا کنیم و از او چه بخواهیم.

پس ای حیان ای منان، با تمام مهر و محبتت بر بندگانت منت بگذار و نعمتت را برایشان تمام کن و عافیت به آن‌ها عطا کن.