پدرم خاله ی مهربانی داشت که نامش حرمت سادات بود. از آن مادر بزرگهای قندی نباتی که آدم دلش میخواهد مدام برود ببوسدشان. خیلی خوش مشرب و خونگرم بود. هیچ کس نبود که بتواند ازهم صحبتی اش دل بکند. آرام و با وقار. متین و مهربان. از آن مادر بزرگهایی که یک پا… بیشتر »

  امروز روز معلم است. تا سید رقیه زنگ بزند یک مطلبی را بگویم: من یک عادتی دارم که معمولاً بعد از هر سخنرانی برای اموات فاتحه می‌فرستم. برایم هم فرقی نمی‌کند که اعیاد مذهبی باشد یا سوگواری و … چون می‌دانم که فاتحه آن‌ها را خیلی خوشحال می‌کند. بعدش… بیشتر »